कर्फ्यू उल्लंघन गर्दै प्रदर्शनमा उत्रिएका आन्दोलनकारीले वीरगञ्जका विभिन्न स्थानमा सुरक्षाकर्मीमाथि पेट्रोल बम प्रहार गरेका छन् ।

पेट्रोल बम प्रहारमा परेर दुई सर्वसाधारणसमेत घाइते भएका छन् । थुप्रै सुरक्षाकर्मी घाइते भएका छन् ।  घण्टाघर, माइस्थान, पानी ट्यांकीलगायतका क्षेत्रमा भएको झडपमा आन्दोलनकारीले पेट्रोल बम हानेका हुन् ।

पर्साका प्रमुख जिल्ला अधिकारी केशवराज घिमिरेले प्रदर्शनकारीले प्रहरीमाथि पेट्रोल बमको वर्षा गरेको बताए । अनलाइनखबरसँग कुरा गर्दै प्रजिअ घिमिरले भने-‘पेट्रोल बमको वर्षा भएको छ, थप्रै सुरक्षाकर्मी घाइते भएका छन् ।’

आन्दोलनकारीले सुरक्षाकर्मीलाई लक्षित गर्दै हानेको पेट्रोल बम लागेर सार्वसधारणसमेत घाइते भएका छन् । घाइते हुनेमा सिर्सिया सुख्खा बन्दरगाह भन्सार कार्यालयका भरत नेपाल र स्थानीय सञ्चारकर्मी विद्यार्थी गिरी छन् ।

माइस्थान चोकमा आन्दोलनकारीले प्रहरीलाई लक्षित गरेर हानेको पेट्रोल बम उनीहरुलाई लागेको थियो । दुबैको वीरगञ्जस्थित नारायणी उपक्षेत्रीय अस्पतालमा उपचार भइरहेको प्रहरीले जनाएको छ ।

गस्तीमा रहेका सुरक्षाकर्मीहरुलाई लक्षित गरी आन्दोलनकारीले माइस्थान चोकमा हानेको पेट्रोल बम ना २१ प ९६४३ नम्बरको मोटरसाइकलमा सवार गिरीमाथि लागेको थियो ।

आन्दोलनकारीहरुले सिसाको बोटलमा पेट्रोल राखेर धागो हाल्ने र त्यसमा आगो लगाएर हान्ने गरेका छन् । उनीहरुले ढुंगामुढाका साथै गुलेलीबाट हानेका थिए ।

झडपका क्रममा प्रदर्शनकारीले हानेको ढुंगा लागेर प्रहरी हवल्दार भरोसी बैठा र प्रहरी जवान सागर श्रीवास्तव घाइते भएका छन् । घाइतेको स्थानिय मेडिकलमा उपचार भइरहेको छ ।

सोमबार भएको झडपमा प्रहरीको गोली लागेर एक भारतीय नागरिकको मृत्यु भएपछि वीरगञ्जमा स्थानीय प्रशासनले अनिश्चितकालीन कफ्यू जारी गरेको छ ।

बा.१.ज ९२६८ । आरुबारी-रत्नपार्क रुटमा चल्ने एउटा माइक्रोबसको नम्बर हो यो । जसका चालक हुन्, काभ्रे, सल्लेभुम्लुका खड्गबहादुर श्रेष्ठ । ०४७ सालदेखि जीविकाका लागि गाडी चलाउन थालेका उनी ०५५ सालदेखि माओवादी जनयुद्धमा सामेल भए । र, उपनामले चिनिन थाले, ‘शरण’ का रुपमा । त्यहाँ उनले सैन्य फाँटमा काम गर्दै २५ भन्दा बढी मोर्चामा आफूलाई उभ्याए । तीनवटा मोर्चामा घाइते भए । माओवादी शान्तिप्रक्रियामा आएपछि पहिला देव गुरुङसँग थिए । तर, अध्यक्ष प्रचण्डका लागि भरपर्दो सवारी चालकको आवश्यकता परेपछि ०६३ असोज अन्तिम साताबाट उनले प्रचण्ड सवार हुने गाडी चलाउन शुरु गरे । र, त्यहाँबाट ०६६ सालमा उनले मनभरि विरक्तिको पहाड बोकेर प्रचण्ड निवासलाई बाइबाइ गरे । उनी माओवादी लडाकुको तेस्रो डिभिजनअन्तर्गत थिए । तर, प्रमाणिकरणको प्रक्रियामा किरण पक्षधर लडाकुले त्यो प्रक्रियालाई नै अस्वीकार गरे । त्यसको अगुवाई शरणले नै गरे । एकीकृत माओवादीको वाइसिएल भनेजस्तो नेकपा-माओवादीसम्बद्ध युवा संगठन स्वयंसेवक व्युरोका उनी काभ्रे संयोजक हुन् ,। हिजोआज जीविकाका लागि माइक्रो चलाइरहेका छन् । माइक्रोको आफ्नो रुट र समय हुन्छ । जनआस्थासाग कुरा गर्ने भनेपछि उनले खानाको समय निकाले । तर, त्यतिले पनि पुगेन । अर्का सहयोगीलाई गाडीको साँचो जिम्मा लगाएर शरणले आफ्ना भएभरका विरक्ति पोखेका छन् ।

- हो, असारदेखि शुरु गरेँ ।

- साहुको ।

- म गाडी नै चलाउाथेा । ०५५ सालमा काठमाडौंमा प्रभात भन्ने साथी हुनुहुन्थ्यो । उहाँले नै युद्धमा जाऔं भन्नुभयो । मैले कम्तिमा ३२-३३ वटा लडाइमा प्रत्यक्ष सहभागिता जनाएँ । लडेकामध्ये चैनपुर भिडन्त स्मरणीय छ ।

- पूर्वको मोर्चामा ड्राइभिङ सेक्टरबाट गएकोमध्ये मलाई अलिक परिपक्व मानिन्थ्यो । अनन्त पूर्वी कमाण्डको इञ्चार्ज हुनुहुन्थ्यो । परलोक भन्ने साथी पनि त्यहीँ हुनुहुन्थ्यो । लडाइँमा प्रयोग हुने गाडी मैले नै चलाउँथेँ । उहाँहरुले नै प्रचण्डसाग ‘यस्तो मान्छेलाई राख्नुपर्छ’ भन्नुभयो । कृष्णबहादुर महराले पनि ‘लौ जानुस न त’ भन्नुभयो । म त्यसबेला देव गुरुङ सरसँग थिएा । उहाँले ‘अध्यक्षकै लागि हो भने केही सोच्नु परेन, सर्लक्कै जानुस्’ भन्नुभयो । ०६६ सालमा प्रचण्डले सरकार छाडेर माधव नेपालको सरकार बनेपछि मैले छाडेँ ।

- गाडी त चलाइन, तर ड्राइभरका रुपमा नियुक्त गरेका थिए । सरकारी नियुक्ति गरे पनि हामीले आर्थिक रुपमा केही लाभ लिएनौं ।

- हामीले लिएनौं । त्यो पैसा कसैले लिएको भए थाहा छैन ।

- मलाई देव गुरुङले अध्यक्षसँगै बस्नुस्, तर आर्थिक रुपमा उत्तेजित नहुनुस् भन्नुभएको थियो । आर्थिक भनेको साधन हो, सामान्य कुरा हो भन्नुहुन्थ्यो । हो त भनेर पैसामा धेरै आँखा लाएनौं । पछिल्लो समयमा प्रमाणिकरणको प्रक्रिया शुरु भयो । त्यसमा पनि शुरुमा त आर्थिक कुरामा ध्यानै दिएनौं ।

- धेरै मान्छेले लुटेको देख्दा मैले सोचेँ कि, मसँग त आफ्नै कला, सीप छ । युद्धको त्यत्रो अनुभव पनि छ । लुट्नै पर्ने हो भने पनि मसँग बल छ, बुद्धि छ । बदमासी नै गर्नुपर्दा कुनै लुटेरा, कुनै ठगले भन्दा दोब्बर गर्ने हिम्मत छ । तर, हिजो हामी जे कुरामा प्रशिक्षित भयौं, त्यहीअनुसार लागेको छु । म सामान्य होलटाइमर कार्यकर्ताका रुपमा छु । पार्टीको नीति नआएसम्म यो माइक्रो चलाउँछु भनेर यसमा लागेँ ।

- शुरुमा त हामीलाई वास्तै हुादैनथ्यो । किनभने, पार्टी, क्रान्ति भनेर हामी समर्पित थियौं । एकदिनचाहिँ अति नै भएपछि मैले प्रचण्डलाई भनेा, ‘हेर्नुस् कमरेड, यो अति नै विकृति, विसंगति भयो । हामीलाई पनि लाज लाग्न थालिसक्यो ।’ उहाँले ‘खोलामा फोहोर-मैला आउँछन्, त्यसलाई सफा गर्नुपर्छ’ मात्रै भन्नुभयो ।

मलाई प्रचण्डका यति धेरै कुरा थाहा छन्, कि ती सबै कुरा भन्दा जनताले उहाँलाई लखेटी लखेटी कुटेर मार्छन् । त्यसैले म सबै कुरा भन्दिन । एउटा कुरा तपाईंलाई भनिहालौं कि, अजय सुमार्गी भन्ने एउटा फटाहा छ । ऊसँग उहाको हिमचिम देखेपछि हामीले त भन्यौं पनि, ‘अबचाहिँ अति भयो कमरेड !’ अजय सुमार्गीले प्रचण्डको वरिपरिका मान्छेहरुको घर बनाइदिएको छ । म ती साथीहरुको नाम त भन्दिन, तर तिनका घर सुमार्गीले नै बनाइदिएको हो । अहिले पनि साथीहरुले मलाई रिपोर्ट गरेका छन् । कतिपयले मलाई भन्थे पनि, ‘अरुले त्यत्रो गरे, तपाईंले किन केही नगर्नुभएको ?’

प्रचण्डले गिरिजासँग बृहत शान्ति सम्झौतामा हस्ताक्षर गरेर हात मिलाउनुभयो । त्यसदिन पनि उहाँको गाडी मैले नै चलाएको थिएँ । मलाई त्यतिबेलै चिन्ता लागेको थियो कि, जनअदालत, जनमुक्ति सेनालाई क्यान्टोन्मेन्टमा पठाउने नाममा पुरानो सत्तालाई बुझाउने भए भनेर । हामीले त्यत्रो लडेर आयौं, अब छाति नापेर परेड खेल्न पठाउलान् भन्ने त्यतिबेलै शंका थियो । मैले सन्तु दराईलाई भने, ‘नेताहरुले हामीलाई धोका दिने भए ।

काठमाडौं। शान्ति र संविधानमा समय विताउनु पर्ने देशका प्रधानमन्त्री डा. बाबुराम भट्टराई एक अधबैसे महिलासँग फोटो सेसनमा ब्यस्त हुने गरेको प्रमाण फेला परेको छ। चरित्रमाथि प्रश्न चिन्ह उठेकी ती महिला डा.भट्टराईको गर्लफ्रेण्ड हुँ भन्दै हिड्न पनि पछि पर्दिनन्। जनताको जीउधनको सुरक्षा, शान्ति र संविधान छाडेर चरित्रहिन महिलासँग हिमचिम बढाएका कारण एकातिर प्रधानमन्त्री डा. भट्टराईको चरित्रमाथि पनि प्रश्न चिन्ह उब्जेको छ भने अर्कोतिर सर्वसाधारण जनता, प्रशासन र प्रहरीमा समेत ती महिलाले खेल्ने मौका पाएकी छिन्। ती महिला अरु कोही नभएर कालो अक्षर भैसी बराबर भन्ने उखानसँग मेल खाने दीपा केसी कुँवर हुन्। पाठकलाई पत्यार लाग्ला वा नलाग्ला  तर यथार्थता आखिर केही गरे पनि लुक्दैन भने झै बाबुरामको असली रुप पनि बाहिर आएको छ। प्रधानमन्त्री डा.भट्टराईकी श्रीमती हिसीला यमीले विभिन्न मन्त्रालय मातहतका निकायमा प्रमुख बनाउने भन्दै कमिशन असुलेर सम्पत्ति थोपरिरहेको बेला बजारमा भने प्रधानमन्त्री भट्टराईको गर्लफ्रेण्ड हुँ भन्दै दीपालेे विभिन्न व्यक्तिहरूसँग काम गरिदिने नाममा पैसा असुलेपछि यो रहस्य बाहिर आएको हो।  

महाराजगञ्ज र बुढानिलकण्ठ घर भएकी दीपालेे कहिले गुण्डा छुटाउने नाममा प्रहरीलाई हैरान पारेकी छिन् त कहिले पीडित व्यक्तिको मुद्दा मिलाउने नाममा रकम असुलेर पीडितलाई थप पिडामा पार्दै आएकी छिन्। लेनदेनको मुद्दामा हनुमानढोकाको चिसो छिंडीमा बस्दा दिपाले संगीता राणा श्रेष्ठबाट मुद्दा मिलाइदिन्छु भन्दै छ लाख असुलेको घटना यसअघि नै जनप्रहारले प्रकाशित गरिसकेको छ। आफू प्रधानमन्त्रीको गर्लफ्रेण्ड भएको नाता जोड्दै केस मिलाउछु भन्दै प्रलोभन देखाएर दीपाले छ लाख असुलेकी थिइन्। संगिता राणा प्रहरीको खोरमा रहेका बेला दीपाले यो मुद्धा कान्तिपुरका कैलाशले मिलाइदिन्छु भनेका छन् भन्दै राणाकी छोरीलाई भनेकी थिइन्। दीपाले पछि ‘छोरी तिमीले कैलाशलाई खुसि पार्नु पर्छ’ भनेपछि उनको असली रुप र धन्दा समेत बाहिर आएको हो। सामान्य लेखपढ समेत गर्न नजान्ने दिपाको प्रहरीका उच्च हाकिमहरू, नेपाली सेनाका उच्च अधिकारी, विभिन्न दलका नेतासँग पनि रामै्र उठबस रहेको स्वयम् प्रहरीहरूले जनप्रहारलाई बताएका छन्। दीपाले अपहरण, ठगी, जवर्जस्ती असुलीलगायतका आपराधिक मुद्दामा फसेका व्यक्तिहरूसँग मुद्धा मिलाइदिने भन्दै असुल्ने गरेकी छिन्।  केही महिना पहिले सुमित्रा मानन्धरलाई ठगिको आरोपमा महानगरिय प्रहरी परिसर ललितपुरले पक्राउ गरेको थियो। दीपाले सुमित्रालाई छुटाउन त्यहाँका एसपी भोग बहादुर थापालाई गुहारिन् र छुटाइन् पनि। तर दीपाले मानन्धरलाई छुटाए बापत पनि दुई लाख ५० हजार लिएको स्रोतले बताएको छ। यसअघि दीपाले बाबुरामको गर्लफ्रेण्ड भएको र सजिलै भेट्न र भेटाउन सक्छु भन्दै विभिन्न पत्रकार, गुण्डा र दलालहरूलाई प्रधानमन्त्री डा. भट्टराईसँग भेटाउने कार्य गर्दै आएकी थिइन्। तर, स्वच्छ छवी भएका भनिएका डा. बाबुराम नै दीपाको घरमा हुने भोजभत्तेर, विवाह, पाश्नीलगायतका कार्यक्रममा सहज भेटिनु र दीपासँग आपत्तीजनक फोटो खिचाउनुले ‘दालमे कुछ काला है’ भन्ने सन्देश बाहिर आएको हो। जबकी दीपा भन्ने महिलाको भट्टराईसँग कुनै नातागोता पनि पर्दैन, उनीहरूबीचको सम्बन्ध दाजु बैनीको पनि होइन् भने दीपा त्यस्तो कुनै सार्वजनिक ब्यक्तित्व पनि होइनन् र दीपा कुनै पार्टीसँग पनि आबद्ध छैनन्। ‘देशका प्रधानमन्त्री जस्तो गरिमामय पदमा बसेका बाबुराम एक चरित्रहिन महिलासँग उठबस गर्नु आफैमा आर्श्चयजनक मात्र नभई अकल्पनीय, अस्वभनीय र निन्दनीय रहेको छ।’– प्रधानमन्त्री भट्टराईसँग नजिक रहेका माओवादीकै एक नेता बताउँछन्। दीपाले गएको दशैंमा हातहतियार तथा खरखजना मुद्धामा पक्राउ परेका अभियुक्त विक्रम लामालाई छुटाउन समेत डीआईजी उपेन्द्रकान्त अर्याललाई प्रयोग गरेकी थिइन्। प्रहरीको केन्द्रिय अनुसन्धान ब्यूरो (सीआईवी) को टोलीले अभियुक्त लामालाई पक्राउ गरे लगत्तै लामालाई छुटाउन दीपाले सीआईवीका प्रमुख अर्याललाई फोन गरिन्। त्यस लगत्तै लामालाई रातारात जिल्ला प्रहरी कार्यालय धादिङ पठाएर मुद्दा नै फितलो बनाई लामालाई छाडिएको थियो। लामालाई छुटाउन दीपा आफै धादिङ पुगेकी थिइन्।  चरित्रमा प्रश्नचिन्ह लागेकी दीपा र अर्यालले एउटै गिलासमा रक्सी खाने गरेको समेत स्रोतको दावी छ। त्यसो त दीपाको सम्बन्ध आपराधिक क्रियाकलाप गरेर सँधै चर्चामा रहने चत्रे्क मिलन समूहका गुण्डाहरूसँग पनि राम्रो छ। चक्रे समूहका कुनै पनि गुण्डालाई प्रहरीले पक्राउ गर्ने वित्तिकै उनी प्रहरीको ढोका घचघच्याउन पुग्ने गरेको महाराजगञ्ज बृतमा कार्यरत प्रहरीहरू नै बताउँछन्। प्रधानमन्त्री डा. बाबुरामका पीएसओ एवम् महाराजगञ्ज बृत्तका तत्कालीन डीएसपी दीपक थापा र दीपाबीच बढेको गाढा सम्बन्धका कारण दीपककी श्रीमतीले बृतमा आएर नै बस्न थालेको घटना स्मरण गदै महाराजगञ्ज बृतका एक प्रहरी भन्छन्,–’यिनै महिलाको कारण डीएसपी दीपक थापा सा’पको घर परिवारमा झगडा शुरु भयो। डीएसपी थापाकी श्रीमतीले बाहिरी युवतीसँग श्रीमानले सम्बन्ध राख्ने गरेको भन्दै माइती नेपाललाई समेत गुहारेकी थिइन्।’